×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Het is zeer zeldzaam in de liturgie dat de viering van een heiligenfeest voorrang heeft op de zondagsviering. Als wij vandaag dan het geboortefeest vieren van Johannes de Doper, dan blijkt daaruit welke uitzonderlijke plaats deze heilige in de heils-geschiedenis bekleedt. Het is even verwonderlijk dat wij het geboortefeest vieren van deze heilige, want gewoonlijk viert de Kerk de sterfdag van de heiligen. Alleen van Maria en van Johannes de Doper wordt de geboortedag gevierd, omdat zij reeds geheiligd werden door Gods Geest, voor hun geboorte.

Wij zien in Johannes gewoonlijk een strenge boeteprediker, een adventsfiguur die de mensen oproept tot boete en bekering. Maar het evangelie van vandaag werpt toch wel een ander licht op de persoon van Johannes. De familieleden maken ruzie over de naam die men aan het kind wil geven. Het was blijkbaar de gewoonte om de eerstgeborene naar zijn vader te noemen, en nu wordt een vreemde naam voorgesteld. Tenslotte vraagt men naar de wil van de vader, die niet spreken kan. Hij schrijft op een tafeltje: ‘Johannes is zijn naam.' De familie en buren verwonderen zich, zij ervaren dat God zelf beslag gelegd heeft op dit kind.
Een naam drukt in de Schrift heel dikwijls de opdracht uit die het kind in zijn leven te vervullen heeft. Als dan die naam rechtstreeks van God zelf komt, dan is het duidelijk dat ook de opdracht zelf van God komt: ‘Johannes is zijn naam'. Men verwonderde zich over die naam en men vroeg zich af: wat zal er uit dit kind groeien, als God zich reeds bij de geboorte zo genadig toont?
Want Johannes betekent: God is genadig. Heel het leven van Johannes staat in het teken van Gods genadigheid, en deze goed-heid en mensenliefde van God zal Johannes aan het volk mogen verkondigen: God heeft genadig neergezien op zijn volk. Johannes is de profeet van de Allerhoogste, daartoe was hij vanaf de moederschoot geroepen. Hij is vervuld van de Geest van God, zodat hij de wegbereider mag worden van Jezus en zijn komst mag aankondigen: ‘Midden onder u staat Hij, die gij niet kent'. In vasten en gebed maakt hij de paden recht voor de komst van het Heil en effent hij de weg voor de gerechtigheid.

God is genadig. Met heel zijn leven heeft Johannes gestalte gegeven aan Gods genadigheid. God laat zich verzoenen, Hij is genade. Waar Gods genade heerst, hoeven de mensen niet meer bang te zijn!
Als de Kerk ons vandaag de heilige Johannes tot voorbeeld stelt, dan wil zij ons uitnodigen om zijn zending in deze wereld voort te zetten. Ook ons leven moet een uitdrukking worden van Gods genadigheid, ook wij worden ‘profeten van de Allerhoogste' genoemd.

God is genadig door begenadigde mensen tot zijn volk te zenden. Hij stuurt nog altijd profeten naar de mensen met de boodschap: bekeer u en geloof in de Blijde Boodschap: God heeft zijn volk bezocht. Wij kunnen denken aan een Franciscus, een pastoor van Ars, een Oscar Romero, een Moeder Teresa... dat zijn grote profeten.
Maar in het Oude Testament waren er niet alleen grote profeten, er waren ook kleine, die op hun eigen plaats gestalte gaven aan Gods genadigheid. Zo zijn er in onze tijd ook grote profeten van Gods barmhartigheid, maar er moeten ook kleine profeten zijn, die Gods genade zichtbaar maken. En dat kunnen ook wij allemaal zijn, ieder van ons op zijn plaats. Dikwijls zullen wij roepers zijn in de woestijn van het materialisme, soms mogen wij ook wegwijzer zijn voor andere mensen: ‘Zie het Lam Gods', kijk naar Jezus. Wij zouden een levende verwijzing moeten zijn naar Jezus: midden onder u staat Hij die gij niet kent.

God is genadig. Dat wordt ons weer bijzonder duidelijk in de viering van deze eucharistie. God komt zijn volk bezoeken als het Lam Gods dat de zonden van de wereld wegneemt. Laten wij ons openstellen voor zijn genadigheid, laten we zelf kleiner worden, opdat Hij groter kan worden in ons. Hij moge ons vervullen met zijn vuur en zijn Geest opdat wij wegen banen van gerechtigheid en vrede.