Zomer

Ik zag op de kalender staan dat gister, 21 juni, de zomer is begonnen. Wij hebben dan ook al veel mooie dagen gehad. Dagen waarin de zon de hele dag schijnt. De zomer is een periode dat veel mensen op vakantie gaan. Als je in de winkels komt, dan zie je veel minder mensen. Het is ook rustiger in het openbaar vervoer en op verkeerswegen. Overal waar je komt zie je dat het rustiger is. Ook met heel wat bedrijven is het rustig. Ik merk dat er daar minder gebeld wordt en minder post binnen komt. In veel bedrijven is dan juist drukker. Ook daar gaan veel medewerkers met vakantie. Het werk moet daarom door minder mensen geklaard worden. In alle onderdelen van het leven, elke dag, kom je de gevolgen van de vakantietijd tegen.

Ik had een tante. Zij woonde in een verzorgingshuis in Leusden. Normaal kreeg zij bezoek van kinderen. Niet elke dag, maar toch wel regelmatig. Deze vakantietijd was voor haar erg rustig. Alle kinderen zijn op vakantie. Het personeel daar heeft minder tijd voor haar. Ook daar moet het werk door minder mensen gedaan worden. Zij kreeg daarom minder aandacht. Vakantie tijd betekent voor haar dat zij weken alleen op haar kamer zit. Zij ziet geen familie, geen personeel. Zij hoopt dat deze vakantietijd snel voorbij is. En zelf op vakantie gaan? Zij had alleen een aow’tje. Zij kwam hiermee net de maand door. Geld voor vakantie zat er niet aan.

Herkent U dit? Vergaat het U ook zo? Wat betekent de zomerperiode voor U?

Ik wilde haar iets bemoedigends zeggen. Iets waar zij iets aan had, iets mee kon doen. Maar wat zeg je tegen iemand die zich in deze tijd eenzaam voelt? Zeg je dan “Nog 2 maanden en dan is het over” Dat is toch wel een dooddoener.
Ik ben opgegroeid met antwoorden dat je in je geloof alle antwoorden kunt vinden. Dat je door je geloof alles aan kan. Maar ik kan deze antwoorden niet meer gebruiken. Het zijn voor mij dooddoeners geworden. Ik weet wel dat een mens niet alleen door het leven gaat.
Waar je gaat of staat Jezus zelf is altijd bij je. Ik las een lied dat zegt: Ga niet alleen door het leven, die weg is veel te zwaar”. Maar toch kan je je eenzaam voelen.

Ik probeerde in de Bijbel voorbeelden te vinden, gronden waaruit of waardoor je bemoedigd wordt. In Genesis las ik dat God zegt: “het is niet goed dat de mens alleen is”. Ik lees hier dat God zelf zegt dat het niet goed is, ook in de vakantietijd, dat het niet goed is voor de mens om alleen te zijn. God zelf zegt het. Het bevestigt wat wij ervaren, maar wat doe je er aan?

Ik kwam de tekst tegen “kom allen tot mij, die vermoeid en belast zijn en Ik zal je rust geven”. Ik wil u eerlijk zeggen dat ik met deze tekst geworsteld heb. Niet even maar maanden en maanden. Ik had zo veel te doen, ik was zo moe. Ik wilde zo dolgraag rust, even bijkomen. Met deze tekst in mijn gedachten bad ik, want bid en het zal je gegeven worden, Ik bad elke dag, maar ik ontving geen rust, ik ervoer alleen een dodelijke vermoeidheid. In deze tijd kwam ik bij een arts terecht. Hij vroeg mij: “je gelooft toch, kun je in je geloof niets vinden?”. Ik vond het ontzettend te moeten bekennen dat het geloof mij niet hielp. Het tegendeel gebeurde juist. Ik begon aan mijn geloof te twijfelen. Geloof ik wel genoeg? Waarin geloof ik dan?

Door deze periode besefte ik dat het moeilijk is zo niet onmogelijk om op elke vraag waarmee je in je leven geconfronteerd wordt, een antwoord te geven. Het leven van een gelovige confronteert je met problemen, net als een ongelovige, met vragen. En na elk antwoord komen er nieuwe vragen. Ik kom mensen tegen die precies weten waarom er iets gebeurt. Mensen voor wie het geloof in God zo een zekerheid is, die een dergelijk vast beeld van God hebben, dat zij nooit twijfelen. Alles beantwoorden zij met “het is Gods wil”. Maar als je je eenzaam voelt is dat dan Gods wil? Helpt het door te zeggen Hoe kan je je eenzaam voelen, Jezus is toch bij je?. Neem je de ander dan wel serieus? Is dat geen manier om iemand de mond te snoeren? God zelf zegt dat het niet goed is dat je alleen bent, maar wat doe je als je je eenzaam voelt?
Ik hoop dat u nu niet verwacht dat ik het verlossende antwoorden heb. Ik heb hoogstens een paar tips. Probeer deze eens. Ik ben er van overtuigd dat het zal helpen. Dat het je door een moeilijke tijd heen helpt. Je zult er zelf iets aan moeten doen. Door te blijven zitten verander je niets aan de situatie.

Waar kan je beter tips vinden, levenslessen vinden,  dan in de Schrift. Gods Woord. Je vindt hier genoeg in om in je leven van vandaag toe te passen.

Ik las een stukje over een vrouw. Zij was al wat ouder. In de Bijbel staat niet eens hoe zij heette. Er staat alleen dat zij de schoonmoeder van Petrus is. Zij was weduwe. Zij had geen kinderen meer in huis. Zij was alleen. Haar dochter was getrouwd. Die had het druk met haar gezin, met opgroeiende kinderen. Druk met het huishouden, druk vanwege de wisselende verdiensten, wisselende werktijden van haar man Petrus. Als je man visser is, dan ben je afhankelijk van wat je vangt. Er zullen dagen zijn dat er niets gevangen wordt en dus ook geen inkomsten zijn.

Deze schoonmoeder had dus alle redenen om zich alleen te voelen, zich alleen te voelen. Toen Petrus zijn vrouw en kinderen in de steek liet vanwege een langs komende evangelist, kwam zij niet met verwijten, zij sprak niet slecht over haar schoonzoon. Zij trok bij haar dochter in om haar te steunen, om haar bij te staan. Zij nam niets over, zij kwam om haar dochter te steunen. Later lees je ook dat er nog een goede verstandhouding was tussen Petrus en zijn schoonmoeder.

Dit is een mooi voorbeeld wat wij zouden kunnen doen. Niet blijven zitten en mopperen en klagen. Maar om je heen kijken. Kijk eens om je heen,
Is er iemand die je kunt helpen? Iemand die behoefte heeft aan een luisterend oor? Behoefte aan een bemoedigend woord?

Een ander voorbeeld is David. David heeft geen gemakkelijk leven gehad. Hij zal nu wel niet bepaalt last gehad hebben van eenzaamheid. Als je alleen maar kijkt naar de vele vrouwen die hij had. Maar ook te midden van vele mensen kun je je eenzaam voelen. In moeilijke periodes in zijn leven maakte David een psalm en ging zingen. Het volk Israël is een volk waarin het zingen een grote plaats inneemt. Bij elke gebeurtenis, blijde gebeurtenissen, verdrietige gebeurtenissen, er wordt gezongen.

Ik las dat het aantal Psalmen overeenkomt met de leeftijd van vader Abraham. In de Joodse traditie bestaan er 147 psalmen en werd Abraham 147 jaar oud. Het is eigenlijk een schitterende gedachte dat je leven een leven van psalmzingen is.
Zo hoorde ik op de radio iemand vertellen dat hij op zijn verjaardag de Psalm van zijn leeftijd las, zo leeft hij met de Psalmen.

Als je naar de psalmen kijkt, ze leest, als je kijkt naar de omstandigheden waarin David ze geschreven heeft, dan lees je dat hij juist in de periode dat hij het niet zag zitten, een periode dat alles tegen zat, een periode waarin hij geconfronteerd werd met ontzettende tegenslagen, hij een lofzang maakte. Een jubelpsalm voor God. Dat hielp hem door de periodes heen. David gaat God danken, danken juist voor wat hij op dat moment mist, waar hij stuk op loopt. Als David zich afvraagt waarom dit alles moet gebeuren, alles in tegenspraak is met wat God belooft. Zoveel tegenslagen dat hij zich afvraagt waar Gods leiding in zijn leven nu blijft. Toen maakte hij deze  gelezen Psalm 23 en bezingt met een ontstellende stelligheid Gods daden in zijn leven.

David bezingt hier wat zijn God voor hem is. Met dankbaarheid denkt hij aan Gods leiding in zijn leven. Hij ervaart God als een Goede Herder, die hem als een schaap leidt. Het ontbreekt hem aan niets. Hij vergelijkt het als dat God hem door licht groene weides leidt om daar te kunnen grazen. Er is fris water om te drinken. Zijn ziel wordt gevoed en gelaafd. God is voor hem een betrouwbare Gids. God behoedt hem voor dwalen. God heeft beloofd dat Hij de zijnen zal behoeden en bewaren.

David is hier zo zeker van dat hij ervan overtuigd is dat zelfs als hij een periode zou doormaken die zo negatief is dat hij het alleen zou kunnen omschrijven als “een dal van donkerheid” een dal van duisternis en dood, het neerdalen in de onderwereld, hij er van verzekerd is dat hij Gods vertroostende nabijheid zal ervaren. David uit op een schitterende wijze zijn vertrouwen in God. God is betrouwbaar, God zal bij hem zijn. Want Hij is aan Zijn naam verplicht om de Zijnen te behoeden en te leiden.

Op deze wijze kan geloven een bron van vreugde worden. Waarom denkt u dat er feestdagen zijn? Waarom denkt u dat God een rustdag heeft ingesteld?
God weet dat het je allemaal even teveel kan worden. Je het even allemaal niet ziet zitten. Je hebt dan een dag om even bij te komen, een dag die je boven de andere dagen uittilt. Een dag om even wat rust te krijgen.

De feestdagen kunnen hoogtepunten zijn in je geloofsleven. Geloven is niet altijd een groot feest. Maar je mag wel elke keer de vreugde ervaren van een feestdag. Dan ga je met God van feestdag naar feestdag.

Ik heb vind ik, al een heleboel verteld. Ik vind dat ik nu met een duidelijke toepassing moet komen. Iets wat u mee kunt nemen, in de tijd in die voor u legt.

  • Geniet van de dagen van rust die God u schenkt. Zoek God op deze dagen. Lees over Hem, verdiep u in Zijn Woord, lees Zijn Woord, ontmoet anderen rondom Zijn woord.
  • Zorg dat uw leven geen sleur wordt. Zorg er voor dat uw geloofsleven geen aaneenschakeling wordt van alledaagse dagen. Laat het onderbreken door feestdagen. Maak daar een echt feest van. Probeer zo vreugde in uw geloof te krijgen. Geloven is meer dan alleen zonde, schuld benauwdheid. Geloven mag een feest zijn. Vreugde geven. Probeer te leven van feestdag naar feestdag.
  • Ga zingen. Psalmzingen. Bezing juist datgene wat u mist. Bent u bang dat uw zonde te groot is om vergeven te woorden? Bezing dan Gods grenzeloze genade. Mist u Zijn leiding in uw leven? Bezing dan de ervaring van Zijn leiding. Snakt u naar woorden van troost en bemoediging? Kijk eens welke psalmen juist dit omschrijft en jubel dit uit. Zingen maakt blij. Zingen tilt u op. Zingen, psalmzingen doet u Gods genade ervaren.
  • Kijk wat uw hand kan doen. Vraag u niet af wie uw naaste is, maar kijk van wie u de naaste bent. Probeer in mensen om u heen Jezus te herkennen en doe hem wel. Probeer Jezus te herkennen in de dakloze, de arme, de asielzoeker, maar ook in het personeelslid, de medebewoner die u niet mag, familieleden die er bij horen en familieleden die er bij horen omdat zij nu eenmaal aangetrouwd zijn. Zeg Jezus niet zoiets als: “zoals u hen behandelt, zo heb je mij behandeld!”.

U zult zien dat u zoveel zegeningen, genade zult ervaren dat u boven de tijd wordt uitgetild. Misschien gebeurt het dat u het jammer zult vinden als de vakantietijd voorbij is. Want het is omgevlogen.

Amen